MADTALK COLUMM

Nieuwe Tijden zijn aangebroken. Of je nu wilt of niet; het is een feit dat de laatste jaren veel veranderd is in de manier waarop mensen en bedrijven elkaar ontmoeten en samenwerken. ‘Netwerken’ is, naast ‘Social Media’ dé manier om contacten te leggen. Digitale ontmoetingen, zeg maar. Naast gewone contacten heeft nieuws ook een heel nieuwe weg gevonden. Via websites en blogs spreidt het nieuws zich tegenwoordig in milliseconden over de hele wereld uit. Geprinte magazines zullen niet meer voor nieuws gebruikt worden, maar de paar bladen die over blijven zullen zich moeten toeleggen op verhalen, oude historische motoren en gebeurtenissen die je meer als een boek dan als een artikel zal lezen. Want nieuws is al oud voor je het kunt verspreiden.
In Nederland gebeurt veel momenteel, iets wat geen enkel (geprint) blad bij kan houden. De vele afgelaste evenementen zijn daar een voorbeeld van. De avond voor een gepland bezoek aan een H-D Dag kijk je voor de zekerheid nog even op ‘t net, en ja hoor, ook afgelast. Zelfs het internet kan het maar net bijhouden…
Maar waarom wordt er zoveel afgelast? Breda, Lekkerkerk, Winschoten, Gouda, Putte, Purmerend, Vianen, Arnhem, wie volgt? Om geruchten… Nog nooit zijn er ernstige ongeregeldheden op een H-D Dag geweest. Zien de gemeenten het als een goed excuus om vlot alle overlast kwijt te kunnen raken? Eventuele subsidies kunnen in kas blijven, en kostenbesparingen door geen politie e.d. in te hoeven zetten, zijn voor hen fijn in deze tijd van bezuinigingen. Dat de ambulante handel (de standhouders) de middenstand en de lokale horeca een enorme strop lijden vergeten ze gemakshalve. De media doen lekker mee met deze hype. MC’s zouden met elkaar op de vuist gaan. Zouden ze? Waarom op evenementen waar zij zelf belang bij hebben, zowel op economisch vlak (velen hebben een bedrijf gerelateerd aan motoren) maar ook de publieke opinie, het imago, is zo al slecht genoeg dus dat wil niemand verergeren. Maar wat als het toch zou gebeuren? Het zal geen fijn gezicht zijn, maar ze gaan elkáár te lijf, dus je hebt de keuze om of de MC te helpen waar je sympathisant van bent, of weg te rennen. Er tussen springen om ze uit elkaar te houden zou ik je trouwens af willen raden.
Op vele forums kan je van ‘experts’ horen over het hoe & wat er speelt. Genoemde ‘experts’ zijn, als je doorvraagt, nog nooit in een clubhuis van een MC geweest, maar vertellen opgewonden ‘dat ze iets gehoord hebben’… Onder laffe schuilnamen worden op forums opmerkingen gemaakt richting MC’s. Flink hoor, zet toch ’s allemaal je eigen naam onder hetgeen je schrijft! De een schrijft “kutMC´s verzieken het voor iedereen
” de ander (ook al te laf om z’n naam te noemen) “Het is allemaal crimineel tuig”. De schrijvers zijn ongetwijfeld weekend bikers, te herkennen aan een overvloed van badges en stoere teksten op hun vestjes die doordeweeks aan de kapstok hangen. In de schuur welteverstaan, want van hun vrouw mag het ‘motorspul’ niet in huis hangen…
De leden van de MC’s zijn naar de buitenwereld terecht zeer gereserveerd. “Er speelt wel iets, maar dat gaan we echt niet op een Harleydag uitvechten, dat gaan we niet op die manier regelen,”wordt door beide partijen gezegd.
Maar de schrik zit er in. Wat nu? Harleydag Breda, de eerste die ‘viel’ is ook de grootste. Was de grootste, sorry. Of… blijft..? Er gaan veel mensen die dag juist wel naar Breda. Als protest. Kunnen we met z’n allen een statement maken, is de vraag. Ik denk het wel. Want wát als het die dag enorm druk wordt, maar als iedereen zich netjes gedraagt, niet gaat drinken als ie nog moet rijden, de uitlaatherrie bescheiden blijft en het een enorm drukke, gemoedelijke dag wordt waar iedereen plezier heeft en de gemeente laat zien dat al de onnodige paniek voor niets was? Think about it…
Nog meer nieuws, gaat H-D dan toch vloeistofgekoelde motoren (behalve de V-rod’s, die in mijn ogen altijd een soort testcase voor de vloeistofkoeling waren) bouwen? De emissie-eisen worden vanaf 2013 vooral in de USA nog veel strenger, kan een luchtgekoeld blok dat nog aan? De nieuwe blokken met veel, heel veel inhoud om toch maar een beetje aan het vermogen te kunnen komen wat tegenwoordig ‘normaal’ is, redden dat dan niet meer. Warmteproblemen en dus overmatige slijtage wil niemand. Vloeistofkoeling is dan de enige optie. Hoe zal het blok er uit gaan zien? Ik denk, H-D kennende, dat het een ‘cool’ blok zal worden, zowel qua temperatuur, prestaties en uiterlijk. Belangrijkste gegeven blijft het uitlaatgeluid, wat niet voor niets gepatenteerd is. We zullen het zien, maar het zal niet lang meer duren! Oh ja, een onderzoek heeft uitgewezen waarom wij het zo specifieke H-D geluid zo mooi, zo bijzonder vinden; het geluid van een laag stationair lopend H-D (vooral Knuckle / Pan / Shovelhead) motorblok schijnt bijna precies hetzelfde te zijn als het geluid wat wij als eerste geluid in ons leven hoorden; de hartslag van je moeder toen je in de baarmoeder langzaam als bikertje opgroeide! En dat mijn vrienden, is inderdaad alweer een hele tijd geleden!
Nog even een kort nieuwtje, not ACAB. Niet altijd tenminste, zo ondervond ik gisteren toen ik met m’n Dyna Wide Glide de A27 van Breda naar Utrecht afjakkerde. Veel vakantieverkeer, caravans, dagjesmensen en treuzelde sukkelaars maakten mij het leven zuur. Files en een op de linkerbaan rijdende Pool die zeker 80 reed deden mij zoals gewoonlijk besluiten om met mijn Dyna lekker overal tussendoor, links en rechts passerend nog net voor langs en net achterlangs bekende rijstijl met 140 a 150 langs te blèren. Tot ik uit het niets een felgeel iets in mijn spiegels zag. Volgas moet de arme man zich het schompes hebben gereden om bij te kunnen trekken. Als goede burger ging ik vast op de rechterbaan rijden, wachtend op de bekende rood oplichtende letters ´Politie. Volgen´ Maar wat schetst mijn verbazing, de man komt rechts naast me rijden en klapt zijn helm omhoog en tijdens het rijden begint hij uit te leggen dat ik zeer gevaarlijk en idioot hard rijd. (Hij keek ondertussen naar mij en vooral m’n motor of hij water zag branden. had ie echt niet verwacht dat je met een H-D met lange vork en ape zo snel en soepel kan rossen!) Dat mocht echt niet en op mijn verweer dat iedereen maar aanklooide en die Pool helemaal kreeg ik als antwoord dat hij misschien wel pech had en ik daarom hem de ruime gelegenheid had moeten bieden om aan de kant te kunnen gaan. Ondertussen reden we naar elkaar schreeuwend en discussiërend met zo´n honderd km-u vrolijk zij aan zij door, en op een gegeven moment bleek het gesprek voorbij te zijn. Nét voor er weer een enorme file opdook, waar ik zo rustig mogelijk tussendoor reed, met Bromsnor op veilige afstand achter mij. Maar zonder te hoeven stoppen, een bon uitschrijven of veel erger, (eerlijk is eerlijk, hij had mijn rijbewijs zó in kunnen nemen… ) vervolgden we ieder weer ons eigen weg. Pfff, mazzel. Ik weet niet of u dit toevallig ook leest meneer Agent, maaruh, bedankt!
Ride Safe!
Onno “Berserk” Wieringa

 

Verkeersveiligheid; wie neemt er nou eigenlijk wie in de maling?!

Gaat het bij de verkeersregels en de vaak absurde controles op snelheid werkelijk om de veiligheid? Wil de regering echt minder verkeersslachtoffers ? Waarom wordt de hele dag geroepen door politie en andere instanties die met verkeer te maken hebben dat het aantal slachtoffers echt nodig terug moet worden gedrongen, dat de boetes daarom exorbitant hoog zijn en er midden in de nacht op snelwegen met vier verlaten rijstroken voertuigen worden bekeurd die met een marginaal verschil de snelheid overtreden? Om ‘ons’ motorrijders en oottoomobilisten ‘te beschermen’?! Voor onze veiligheid?!

Dat vind ik dan een heel mooi streven! Want afgelopen jaar vielen er 640 doden in het verkeer; 640 teveel. Maarrrrr, is de, in dit geval controlerende instantie, de politie gerechtvaardigd om daar, onder het mom van de verkeersveiligheid zo enorm veel tijd, manschappen, materialen en dus geld voor in te zetten dat andere, vaak belangrijkere taken niet uitgevoerd kunnen worden?! Volgens hen wel.

Wat een bullshit allemaal. Want per jaar overlijden er alleen al bijna 20.000 mensen in Nederland door een aan roken gerelateerde ziekte. De meesten hiervan overlijden door longkanker, gevolgd door astma en COPD, hart- en vaatziekten en andere kankersoorten. In Nederland overlijden per dag (!) gemiddeld alleen al 108 mensen aan hart- en vaatziekten. Ter vergelijking: per dag overlijden in Nederland gemiddeld 2 mensen aan verkeersongevallen.

Vreselijke cijfers, die je aan het denken zetten en waarbij je de verhoudingen moet zien. En de oplossingen? Want de verkeersslachtoffers zijn dus een minderheid onder de dagelijkse sterfgevallen. Dus moeten de slachtoffers van andere, meer voorkomende zaken waar wij ook wel degelijk invloed op hebben nog meer worden teruggedrongen! Fast Food en Vet Eten zijn tegenwoordig, zeker bij de jeugd, de norm. En als je niet rookt of drinkt hoor je er niet bij, zo schijnt. Dus moeten we minder vet eten, want dat kost veel meer levens en kost de gemeenschap daarom dus enorm veel geld voor de gezondheidszorg. Maar krijg ik een bekeuring als ik een patatje mét of een vette pizza eet? Krijgen rokers een boete als ze een peuk roken? Nee, niet dat ik weet. Maar rijd ’s op een verlaten weg ’s nachts even lekker door omdat je overdag al de hele dag lekker gefileerd tussen de vaker niet dan wél rijdende koektrommels op wielen hebt gestaan, en je krijgt een dikke prent. En heb je echt dikke pech, wordt je ook staande gehouden en krijg je zo’n belerende preek ‘dat het zo gevaarlijk is om wel 10 kilometer te hard te rijden’, bla bla bla…

Hoeveel mensen verdrinken er per jaar? Bijna 500. Mag niemand meer zwemmen? Krijg je een bekeuring als je op het strand loopt en per ongeluk een stap in een golf zet? Nee toch?! 1900 mensen overlijden jaarlijks door alcoholgebruik. Wat te denken over blessures bij sport, soms zelfs met dodelijke afloop? En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Het milieu! Ik hoor het u al roepen, want kunnen we geen zinnig antwoord vinden wat verkeersveiligheid betreft, dan gooien we het over een andere boeg; het milieu. Hoeveel procent vervuiling kunnen we aan de voertuigen toeschrijven? 18%. Ter vergelijk, de veehouderij in Nederland levert 61% van de luchtverontreiniging…

Uit de Film / Docu ‘Meat the Truth’ leren we het volgende:

Data autobesparingen: 1 megaton = 1 miljard kilo / · 16 miljoen Nederlanders

Een auto rijdt gemiddeld 20.000 kilometer per jaar, de uitstoot van ‘n auto is 160 gram CO2 per km. Een Nederlander eet gemiddeld elke dag vlees. Door dit niet te doen bespaart hij 1400 kilo CO2 equivalenten uit. Omgerekend naar alle Nederlanders is dat 22,4 megaton (16 miljoen x 1400 kg) DUS, als we met zijn allen 1 dag in de week minder vlees eten is dat een besparing van: 3,2 megaton CO2 equivalenten (22,4 gedeeld door 7 dagen). En dat staat gelijk aan 20 miljard autokilometers ((3,2 miljard kg x 1000 (gram)) /160 (een auto stoot gemiddeld 160 gram CO2 per km uit)) Conclusie: dat staat gelijk aan de uitstoot van 1 miljoen auto’s: 20 miljard km gedeeld door 20.000 km. Maar ik heb nog nooit een bon gekregen omdat ik een broodje knakworst of een bal gehakt verorberde…

Dus zijn de mensen die ons bekeuren dan echt zo begaan met onze veiligheid en het milieu, hebben ze het echt zo goed met ons voor? Het antwoord lijkt mij duidelijk; niet. Geldklopperij van de inhalige overheid en de zucht naar sensatie van degenen die zich lenen om dit soort ‘controlerende taken’ uit te voeren, gekoppeld met een minderwaardigheidscomplex waar deze lieden aan schijnen te lijden, wat zich uit in ziekelijke bemoeienis, autoritair gedrag lijkt waarschijnlijker. En zo kunnen zij hun eigen tekortkomingen en frustraties fijn botvieren op mensen zoals jij en ik die er geen moer tegen kunnen doen.

Bovendien worden ze er nog voor betaald ook. Door ons. I rest my case…

Onno “Berserk” Wieringa

 

Droom

Op enkele snelwegen is de maximum snelheid sinds kort verhoogt naar 130 km/u. Wat een feest! Al denkt onze vriend Mr. Koos Spee daar heel anders over. Hij is bang dat iedereen ook die net verhoogde toegestane snelheid weer iets zal overschrijden en er meer letsel zal ontstaan als het misgaat, dan wel dat er meer dodelijke ongevallen zullen gebeuren. Nou staat lang niet altijd vast dat snelheid de ‘boosdoener’ is bij een ongeval, het is bijna altijd menselijk falen; niet opletten of verkeerde beslissingen nemen wat tot ongevallen leidt. Maar ook al zou Mr. Koos Spee gelijk hebben, in het programma waar hij regelmatig samen met de krullenkop tuinkabouter zijn opwachting maakt, wordt puur sensatiebelust gewerkt, zo lijkt het wel. Het lijkt meer een soap dan iets wat de mensen serieus nemen, dus betwijfel ik of iemand überhaupt serieus naar wat er wordt gezegd luistert; laat staan iets van het programma leert of opsteekt. Elke ‘Motormuis’ zoals de hoofdgenomineerde voor ‘Meest irritante Persoon’ steevast alle motorrijders noemt, is bij voorbaat fout. Hij gaat er vanuit dat elke motorrijder te hard rijdt en iedereen die wordt aangehouden krijgt naast een ‘Stoute jongen – Mag je nooit meer doen’ preek, ook een fikse bekeuring. Behalve leedvermaak draagt het mijns inziens dan ook niet of nauwelijks bij aan de verkeersveiligheid. Zeker niet als je ’s goed oplet op wat voor tijdstippen (meestal rechtsboven in beeld te zien) de opnames gemaakt zijn. Verlaten snelwegen om elf uur ’s avonds, provinciale wegen midden in de nacht waar geen mens rijdt. En dan met veel bombarie iemand achtervolgen die wel 20 km/u te hard rijdt, tjonge jonge. En niet alleen die dienders betalen wij, ook de programmamakers, en dat is toch te triest voor woorden als je daarover nadenkt. Het andere programma, wat al ruim twintig jaar op de buis te zien is, wordt gemaakt door Leo de Haas, die er bewust geen sensatie van maakt, maar juist probeert om de relatie tussen alle verschillende weggebruikers te bevorderen door van elke partij de inzichten en omstandigheden toe te lichten en uit te leggen. Een goede samenwerking bevordert de verkeersveiligheid en de doorstroming, iets waar wij allen bij gebaat zijn. En in zijn programma wordt niet gezeurd over een kleine verkeersfout, die, laten we eerlijk zijn, wij allemaal wel eens maken. Eigen verantwoordelijkheid en goed inzicht zijn en blijven het belangrijkste bij elke verkeersdeelnemer, iets wat we in ‘Blijk op de Weg’ zien en van andere weggebruikers leren te begrijpen waarom bepaalde handelingen worden uitgevoerd. Aandacht bij het rijden, het zou altijd 100% moeten zijn. Als stollende was lopen de wegen in en rond het spitsuur vol. Elke automobilist schijnt het gelaten over zich te laten komen en gaat eten, drinken, zelfs vrolijk aan de gang met scheerapparaat, telefoon, laptop, krant, lippenstift of combinaties daarvan, tja, wat eigenlijk niet?! Zelfs dvd’s kijken of filmpjes op de I-Phone zien wordt niet geschuwd. Met een slakkengang zet de lange rij blik zich bij tijd en wijle weer in beweging. Aandacht voor het rijden is er domweg niet, de een volgt gelaten de ander. Niet bevorderlijk voor de concentratie dus. Verveeld en achteloos rijden schijnt de norm te zijn, helaas. Op de motor rijd ik altijd stevig door, niet omdat ik altijd haast heb, maar omdat een motor nu eenmaal makkelijker te besturen is bij een wat hogere snelheid. En dan concentreer je je ook veel beter dan wanneer je een beetje in de rij mee suddert en pruttelt. Kijken en anticiperen, dat zijn de belangrijkste dingen die je als motorrijder doet. Hard rijden is gewoon leuk en fijn, dat zit ‘in’ de mens en daar moet je je soms gewoon ’s aan over kunnen geven. De oplossing, zonder dat je naar Duutsland (of Isle of Man!) hoeft te gaan om je eens straffeloos uit te kunnen leven?! Een stuk snelweg aanleggen, maar dan nu ’s zonder maximum snelheid en met een minimum snelheid van, zeg, 150 km/u. Ergens in het noorden of oosten des lands waar ruimte geen probleem is. Maar wel met flitskasten, die je werkelijke snelheid vastleggen, uiteraard zonder je met een bekeuring te belonen, maar met een officieel certificaat wat je met gepaste trots kunt laten zien. Het hoeft maar iets van 10 kilometer lang te zijn… Wat zou dat toch fijn zijn, even uitwaaien. Het zal wel een eeuwige droom blijven…

Onno “Berserk” Wieringa

Mooiste

Tijdens beurzen en shows loop ik rond en maak foto’s van motoren, mensen, stands, interessante onderdelen en dergelijke. Vaak bouw ik ter plaatse een studio op en fotografeer motoren in opdracht van de organisator of deelnemers aan de bikeshow. Studiofotografie heeft als voordeel dat je altijd goed licht tot je beschikking hebt maar ook dat er geen storende elementen in de achtergrond aanwezig zijn die de aandacht van de motor afleiden. Daarom neem je een motor veel beter in je op en ziet de details en lijn beter. Ik kijk op de bikeshow uiteraard urenlang bij de rijen custombikes die staan te glimmen onder de felle spotlights en praat met bezoekers en de eigenaren over de motoren. Heerlijk ‘werk’, waar ik helemaal in opga. Vaak wordt mij dan gevraagd “Wat vindt jij nou de mooiste” Dan kijk ik wel eens achterom en wijs naar de stand van bijvoorbeeld Harley-Davidson, “Kijk, die zwarte Fat Bob of die geelgevlamde Wide Glide!” Verbaasd kijken ze me dan aan. “Je maakt zeker een geintje, er staan hier motoren die wel €100.000 kosten!” Precies, geld zegt lang niet alles. Vaak is mijn persoonlijke favoriet een simpele, basic bike die in mijn ogen mooi is door haar puurheid. Rijdbaar en functioneel. Zoals H-D ze tegenwoordig gewoon bouwt en verkoopt. Wat kleine aanpassingen in verband met milieueisen zoals luchtfilter en uitlaten, en je hebt een perfecte motor die er zo al mooi uitziet.
Waanzinnig mooie motoren die niet kunnen rijden zijn in mijn ogen meer als kunstwerk bedoeld dan als motorfiets. Waar ligt die grens dan, vraag je je bij sommige bikes wel eens af. De winnaars van de laatste ‘Faak’ bijvoorbeeld, waar traditiegetrouw twee bikeshows worden gehouden die redelijk representatief zijn voor Europa, namelijk van CCE en H-D (in samenwerking met AMD, de winnaar mag meedoen aan het World Championship Custom Bike Builder in Sturgis, USA). Bij de CCE show was dat de creatie van Garage 65, een waanzinnig coole custom met een heel eigen stijl en opvallende details. Maar met 5 cm grondspeling, slicks in plaats van straatbanden, zonder spatborden en voorzien van een dun aluminium zadeltje is het zeker geen ‘straatfiets’. De motor was nauwelijks te starten, bleef niet lopen en de zithouding is ondoenlijk. De techniek, (o.a. voorvork / naafbesturing) het ontwerp en de details zijn echter van ongekend topniveau. De motor van Thunderbike die de eerste plaats op de H-D /AMD bikeshow behaalde ziet er op het eerste gezicht dan maar ‘gewoontjes’ uit. Maar ook daar is erg veel innovatieve techniek in verwerkt en zijn er goeddoordachte elementen in verwerkt. Voor een ‘Modified Harley’ is dit topklasse. De motor heeft een fatsoenlijke benzinetank en zithouding, start en loopt perfect en is moeiteloos te berijden. Toch is het een op-en-top custombike die terecht een eerste plaats behaalde. Zet de twee naast elkaar en maak een keuze… Mijn keus? Die van Thunderbike. Want hij is gewoon te rijden. Je kan er nog steeds gewoon mee de weg op, ja, zelfs langere afstanden mee rijden. En dat vond en vind ik nog steeds het belangrijkste van een motor; je moet er mee kunnen ríjden!
Om terug te komen op de verwijzing naar een originele, splinternieuwe H-D; op shows zie ik steeds meer onsamenhangende creaties die nauwelijks rijdbaar zijn, van losse onderdelen in elkaar gepleurd lijken te zijn en geen enkele emotie uitstralen. Vooral op basis van oude Japanse bikes wordt veel gebouwd wat te lelijk is om naar te kijken. Let wel; dat is mijn persoonlijke mening en hou me ten goede, ik heb diep respect voor iedereen die zelf sleutelt en al maakt diegene ook maar het kleinste onderdeel zelf, ik vind dat knap en ik weet donders goed dat niet iedereen over de tijd, ruimte, technische kennis, gereedschappen en materialen kan beschikken die benodigd zijn, maar desondanks toch zelf een motor verbouwt. Zelf even een stijl beginnen door maar wat in elkaar te frunniken en eindigen met een fiets waar geen enkele lijn in zit, die er rommelig en slecht afgewerkt uitziet en waar niets interessants aan te vinden is, zoiets mag voor de eigenaar een prestatie zijn, maar op bikeshows hoeven ze voor mij niet te staan. Maar ook die grens is vaag en moeilijk definieerbaar, want sommige motoren worden gebouwd met nét iets meer visie, oog voor detail en afwerking, en zijn echt de moeite waard door hun gedurfde ontwerp, waarvan we een prachtvoorbeeld van zagen tijdens de laatste Bigtwin Bikeshow. De negende plaats was voor Piet Smits met zijn ‘Smits’ eigenbouw motor. Geroemd door de jury voor zijn innovatieve stijl, “clean and daring to be different” waren punten en complimenten die deze zelfbouwer voor zijn eerste zelfbouwproject op basis van een oude Suzuki mocht ontvangen. Goed gedaan Piet, zo kan het dus ook. Niet mijn stijl, maar gewoon leuk en knap gebouwd. Netjes afgewerkt en met mooie handgemaakte details. En zo mogen er meer op bikeshows tussen het €100.000 geweld staan. Gewoon om te laten zien dat je niet rijk hoeft te zijn om een leuke custom te bouwen. En staat er weer ’s alleen maar rommel -in mijn ogen-, dan wijs ik weer fijntjes naar de H-D stand als mij die vraag weer wordt gesteld; “Wat vindt jij nou de mooiste?”

Onno “Berserk” Wieringa

 

Wat is er mooier dan het geluid van een donderde V-twin? Volgens ons is het een van de mooiste geluiden. Helaas, niet iedereen denkt er zo over. Net zoals wij een snerpende scooter die langs blèrt, net als je in slaap bent gevallen, waarschijnlijk niet weten te waarderen. Of de buurman die een volière vol fluitende parkietjes heeft die ’s morgens om half vijf gezellig uit volle borst beginnen met een fluitconcert. Hij zal het prachtig vinden, jij waarschijnlijk niet… Natuurlijk is het stoer om even flink aan je gas te zwengelen als je wegrijdt bij je kroeg. Maar de kroegeigenaar kan er goed door in moeilijkheden komen. Net als je dealer of motorzaak waar je, zeker op en mooie dag als je veel bekijks hebt, wegrijdt alsof je een dragracer bent. Nederland raakt voller en voller, met als consequentie dat steeds meer mensen zich aan elkaar gaan ergeren. Met als gevolg meer ruzies, meer regeltjes en meer beperkingen. Vaak lijkt het zo te zijn dat de mensen die het minste rijden – de meeste herrie maken. En dat is jammer, maar zeker vervelend voor de dealer die met steeds meer klachten uit zijn buurt misschien gedwongen wordt te verhuizen naar een ongezellig, afgelegen industrieterrein. Weg gezelligheid, weg sfeer.

En dan hebben we het nog niet over de steeds frequentere geluidscontroles die Herr Polizei uitvoert. Het is bekend hoe de meerderheid van de bevolking over motorrijders denkt; asociale altijd te hard rijdende herrieschoppers. En er zijn steeds meer motoren op de weg; op zich natuurlijk fantastisch, maar het heeft ook gevolgen. Veel clubs maken hun eigen verkeersregels lijkt wel. Zo is het normaal dat een stoet van honderd motoren die gaat inhalen, dat ‘omgekeerd’ doet. Dat wil zeggen, de achterste rijder gooit ‘m vast naar de linker rijstrook, zodat de rest op ’t gemak ook kan inhalen. Als de hele stoet eindelijk gepasseerd is, kan het gewone verkeer eindelijk gaan inhalen. En wordt er door de betreffende club lekker doorgereden, dan is het geen probleem, maar meestal wordt er –zelfs gevaarlijk- langzaam gereden door grote groepen waarin bovendien veel onervaren rijders zitten. Zelf kijken, zelf vlot inhalen en in kleinere groepen rijden is veiliger en minder ergerlijk voor overige verkeersdeelnemers. Net als bij verkeerslichten, waar het gewoonte wordt om een motor midden op de kruising te zetten die de rest van het verkeer ophoudt. Waarom? Je kan toch bij het verkeerslicht stoppen als het rood is en verderop bij een meeting point afspreken?

Bij grote evenementen roept dat vooral veel ergernis op voor niet-motorrijders. Het wordt te massaal, te luidruchtig en om alles in de hand te houden is de medewerking van zowel gemeente als politie nodig, daar kom je als organisator niet onderuit. De regels worden steeds lastiger, steeds meer vergunningen zijn nodig. Recentelijk zijn we daar Harleydag Breda aan kwijtgeraakt. En dat zal echt niet de laatste zijn ben ik bang. En dat komt niet alleen door een paar open uitlaten, maar toch, als iedereen nou een beetje rustiger door de woonwijk zou rijden, zeker op tijdstippen dat iedereen nog of al slaapt. Als we bij de dealer wat minder hard van z’n plaats gaan en respecteren dat andere mensen ook rust willen op hun vrije dag?

Laat dat alles meewegen als je een ander uitlaatsysteem op je motor gaat zetten tijdens de ombouw deze winter.

Onno “Berserk” Wieringa

 

Fusion

Hét modewoord van de laatste jaren is ‘Fusion’.
Een stijl is het niet, voor velen schijnt het slechts een excuus te zijn om gewoon een zooitje onderdelen aan het rijden te krijgen, er daarmee vanuit gaande dat zij iets ´unieks´ hebben gebouwd. Persoonlijk vind ik zelden of nooit een fiets mooi als het een samengeraapt spulletje is waar geen lijn, stijl, tijdperk of thema in terug te vinden is.
Grote shows van de afgelopen paar maanden laten duidelijk zien dat er vooral in Nederland en Duitsland helaas veel rotzooi wordt gebouwd. Slecht afgewerkt, met weinig oog voor detail en vaak lijkt het zo dat hoe lelijker hoe beter is. In Italië was ik verbijsterd over de waanzinnig hoge aantal kwaliteit van de deelnemende motoren aan custom bike shows, zoals bijvoorbeeld de Motor Bike Expo in Verona. Het land is in de ban van de H-D´s zoals ze in het tijdperk van AMF, de zeventiger jaren, gebouwd werden. In originele vorm en licht gecustomizede vorm. Maar ook oude stijl choppers uit die jaren worden er massaal gebouwd en gerestaureerd. Dat Italianen mooi bouwen weten we, al doen ze dat pas de laatste twintig jaar op custombike gebied, daarvoor waren het schreeuwerig spuitwerk en zoveel mogelijk bling bling wat de klok sloeg.
Maar vandaag de dag is dat in spaghettiland heel anders. Lijnen, details, stijl en vooral gevoel voor design komen daar tot uiting op ongekende hoogte. Dat reflecteert zich ook in de nieuwere stijlen en trends, daar zijn de ‘Baggers’ weer een prima voorbeeld van. Een wereld van verschil met de andere beurzen en shows, waar je rij na rij ´custom bikes´ ziet die zogenaamd ´Old School´ zijn omdat er een lelijk oud zadel en een raar stuur op geprakt is. Vierkante koektrommels als benzinetank en naar beneden gebogen sturen op motoren die dan ineens ´Board Track Style´ heten. De racers die ooit hun leven waagden en vaak gaven op de houten kombanen van weleer blijven zich omdraaien in hun graf…
Fusion is vaak een mooi excuus om een wangedrocht neer te zetten voor mensen die zelf geen goede fiets kunnen bouwen. Een oude stijl motor met een splinternieuw blok erin, super hightech remmerij en aluminium gefreesde wielen? En dat is dan ‘Old School’? Oh, ja laten we vooral niet vergeten om te beginnen met een rol uitlaattape, dan weet je zeker dat het ‘Old School’ is… Nee, fusion hoeft voor mij niet, tenminste niet in deze extremen. De term ‘Fusion’ (‘Versmelting’ of ‘Samengaan’) is overgewaaid uit de keuken (heel Nederland vergaapt zich aan kookprogramma’s, datingshows of oeverloze soaps, zo lijkt het wel) en fusion wordt daar gebezigd door trendy koks die interessant willen doen met kleffe hapjes die uit vreemde combinaties bestaan. Maar ik wens geen salade met stukjes drop, ik wíl helemaal geen chocoladesaus over m´n biefstukje, ik hoef geen ijs met peper. Zo ook met motoren.
Geef mij maar een motor die mooi is door de emotie die zij uitstraat. De lijn, het mechanische, de techniek wat de aandacht trekt. Mooie details, strakke lasnaden en een goed, uitgebalanceerd geheel waar je lang naar kunt kijken zonder dat het verveelt, maar juist mooier en interessanter wordt. Eenvoudig. Liefst zelfs zonder een flashy paintjob die de motor draagt, zodat de motor puur en eerlijk is. Uit één tijdperk, in één stijl.
En die boodschap hebben ze in La Bella Italia heel goed begrepen, én uitgevoerd. Petje af.
Onno “Berserk” Wieringa

Minderheid?

Nog even en we zijn in de minderheid. Motoren met een verbrandingsmotor bedoel ik. Wat is er mooier dan het donkere geluid, de vette klappen van een V-twin? Het huilende geluid van een getunede viercilinder? De roffel van een staande Twin? Geniet er nog maar van. Door de opkomst van de elektrische motor zal het niet lang meer duren. Enige minpunten die aan de E-bike kleven zijn de kleine actieradius die de accu’s hebben en het gebrek aan oplaadpunten. Weet je nog de eerste mobiele telefoons? Al heel snel kwamen er accu’s voor je foon die tien maal zo klein waren en tien maal zo lang mee gaan. Dat duurt dus niet lang meer en aan de oplaadpunten wordt ook al hard gewerkt. Hoe lang gaat het duren voor de ouderwetse tankstations verdwenen zullen zijn en we alleen thuis de stekker van de oplader even in hoeven te pluggen? Benzine gaat dan op de bon en kost dan een godsvermogen. Alleen met een vergunning mag je misschien op zondagmiddag nog een paar uur met je ‘ouderwetse’ motor met verbrandingsmotor rondtoeren. Een beangstigend scenario.. De oplossing? Ik heb geen idee. Vele discussies worden gevoerd en dat elektrische oottoos en motoren zo schoon zouden zijn is natuurlijk ook je reinste voor-de-gek-houderij. Natuurlijk zijn ze wel stukken schoner qua uitstoot. Maar er komt meer bij kijken. Zo sprak ik laatst met een rasechte Groenste, die beweerde dat het milieu er helemaal niet mee belast wordt… “Ja meneer, die elektrische oottoos zijn ideaal, geen enkele vervuiling meer” glimlachte ze voldaan. Oh? En de accu’s dan, hoe worden die gemaakt en wat dacht je van de stroom zelf, die voor het grootste deel nog steeds in enorme, vetwalmende steenkolencentrales wordt geproduceerd? Diezelfde kolen moeten weer ergens vandaan komen, en zo werden er meer en minder belangrijke argumenten heen en weer geslingerd. Met een verwijtende blik door haar studentenbrilletje keek ze me aan en met een kirrend stemmetje wat steeds hoger werd naar mate ze zich meer en meer opwondt, vertelde ze tussen neus en lippen ook nog even dat motorrijders gevaarlijk waren en slecht voor het milieu. Mijn verweer dat een motor geen files en parkeerproblemen veroorzaakt, mede daardoor naar verhouding minder vervuilt en bovendien ook nog ’s leuk is, kon ze geen zinnig weerwoord geven. Toen de discussie in een oeverloos welles-nietes gesprek dreigde te verzanden, ben ik beleefd opgestapt en nog even lekker een stuk gaan rijden. Even de kop leeg waaien. Op mijn oude Harley chopper, met een dikke V-twin met viertakt verbrandingsmotor. Genieten zo lang het kan, waar en wanneer het maar mogelijk is; rijden!
Oh ja, vlak voor ik thuiskwam heb ik de tank nog maar even volgegooid. Voor de zekerheid. Je weet tenslotte maar nooit wat de politiek morgen weer voor ons in petto heeft…

Onno “Berserk” Wieringa

Shows

 

Ga naar een show in België, Spanje, Amerika of voor mijn part Italië. De mensen, het eten, de motoren, overal zijn ze weer anders. Maar ook de shows zelf zijn anders; mensen gaan er heen voor hun plezier, om te kijken en te genieten van al het moois, om dingen te doen en vooral om onderdelen en kleding et cetera te kopen. Een dagje uit, waarbij naast ‘brommerts kieken’, gezelligheid en lekker eten en drinken belangrijke ingrediënten zijn.
Wát een verschil met een Hollandse beurs. Daar doen de organisatie en deelnemende standhouders er zoveel mogelijk aan om het leuk en interessant voor de bezoekers te maken, maar helaas, wij ‘Ollanders schijnen met een heel andere gedachte ergens naar toe te gaan. Bij aankomst hoor je het al; “Wat duur zeg, parkeren!” “Wat een boel geld om naar binnen te mogen
” en eenmaal binnen, met zure gezichten; “Dat is veel te duur, dat maak ik zelf wel voor weinig” “Wat die vent maakt kan ik ook, beter en voor minder. Zelf brood meenemen, lekker zeuren, niks kopen en lekker vroeg naar huis, hopen dat je in de file terecht komt, zodat je nóg meer te klagen hebt… Waarom is dat toch? Waarom kunnen Nederlanders (de Pruisen zijn er trouwens ook errug goed in…) niet ’s lekker genieten van al het moois, ongedwongen lol hebben en hun waardering over andermans werk en inzet wat meer tonen?
Vreemd. Vooral in de zuidelijke landen van Europa en de USA staat op elke stand een drankje en een hapje klaar voor iedereen, of je er nu klant bent of niet. Veel live muziek zet de sfeer. Mensen nemen er uitgebreid de tijd om te praten, laten zich goed informeren en omdat het er zo gezellig is, omdat ze er toch staan met een drankje, is de kans groot dat ter plekke een deal wordt gesloten, een onderdeel wordt verkocht of er een grote kans is geboren dat deze klant binnen afzienbare tijd naar de zaak van de standhouder komt om daar verder te kijken, misschien –hopelijk- zelfs te kopen. En met die klant kan de zaak weer wat verdienen, nieuwe ideeën creëren en geld in zijn zaak investeren. Misschien neemt de goede man wat klanten mee bij zijn volgende bezoek. Nog beter. Op een show of beurs is het voor iedereen leuk om contact te leggen met andere mensen. Op die manier wordt er voor de hele -in dit geval custombikescene- bereikt dat er, naast leuke en interessante shows, weer nieuw bloed in de scene komt, Want de gemiddelde motorrijder, schrik niet, is de vijftig inmiddels gepasseerd…
Jong bloed en -laten we realistisch zijn- geld, zijn de twee belangrijkste factoren om ons wereldje, onze hobby, en voor velen zelfs hun lifestyle levend te houden. Kijk eens met andere ogen als je naar een beurs of show gaat. Realiseer je goed dat we elkaar nodig hebben; de originele motormerken, aftermarket leveranciers van onderdelen en accessoires, bedrijven, motorzaken en de.. biker, de motorrijder die zoals jij en ik wil blijven genieten van zijn of haar motor. Bedenk dan ook dat grote bedragen door bedrijven en motorfabrikanten worden geïnvesteerd om nieuwe ontwerpen te financieren. Maar ook gaat er veel geld naar commissies en onderzoeken, vooral ‘Brussel’, waar keihard, dag in dag uit, gelobbyd wordt om de wetten aangaande motoren en motorrijders niet al te absurd te maken. Zodat wij kunnen blijven ríjden.

Onno “Berserk” Wieringa

Trends

De mode volgt ons overal. Dicteert wat wij eten, naar welke muziek wij luisteren, wat wij dragen. Ook in de bikerscene is mode een van de meest belangrijke factoren. Trends in kleding en de bouw van motoren worden op de voet gevolgd. En dat is best wel controversieel als je de bikerscene kent. Een van de meest gehoorde woorden in deze scene is tenslotte vrijheid. Op de voet gevolgd door de uitspraak dat wij ons niet willen conformeren aan de maatschappij. Maar wat zien we? Dat bikers zich exact kleden als alle andere bikers. Vooral de nieuwste bikers, die bij voorkeur een paar jaar een oude Japanner hebben gereden, zich daar nu juist het hardste tegen afzetten en hun jack volplakken met de meest belachelijke emblemen en met heftige patches (vaak met symbolen en logo’s waar ze diepere betekenis niet eens van kennen!) en vooral ‘Jap Crap’ mag dan niet ontbreken. Schamen ze zich omdat ze een tijd een Japanse motor hebben gereden? Hoe zou de wereld eruit zien als iedereen een dikke H-D zou rijden? Saai toch? En wat is er trouwens mis met een Japanse (of andere niet-Harley) motor? Ze zijn betrouwbaar, rijden fijn en veel modellen zijn naar wens en smaak mooi om te bouwen. Bovendien kosten zij gemiddeld een stuk minder. Toch zitten we muurvast in het bikerstramien. Hoe bedoel je ‘vrijheid’ als je de vele verplichtingen van het wereldje bekijkt. Of je nou in een club zit of niet. Want we willen ‘vrij’ zijn, onafhankelijk zijn, maar weten niet hoe gauw we ons bij een club moeten aansluiten, met alle verplichtingen van dien. Kijk alleen maar eens naar de kleding die elke biker draagt. Enkele jaren geleden was een blokhemd, een zogenaamd Houthakkershemd nog een ‘must’. Een zwart leren vestje met diverse speldjes en badges ontbreekt volgens mij nog steeds in geen enkele bikergarderobe. We creëren dus een maatschappij in de maatschappij. Een eigen soort samenleving dus, al geldt dat voor vele slechts van vrijdagavond tot zondagavond…
Opeens waren alle motoren zwart, gevolgd door matzwart. Toen kwamen de matlakken in de picture, nu is matwit ‘het nieuwe zwart’. Ook in kleuren volgen we dus nauwlettend de nieuwste modetrends. Net als de motor zelf. In Amerika in de vijftiger jaren was het de bobber, eind zestiger jaren kwam de chopper vol in de mode, met als tegenhanger de meer familieman georiënteerde toerfiets, de ‘Garbage Wagon’ volgens de chopperrijders. De zeventiger jaren werden gedomineerd door de eerste fabriekscustoms en het chopperfenomeen vierde nog steeds hoogtij. In Europa was het in die jaren armoede, motoren waren veelal de Engelse caféracers waarop Rockers de wegen onveilig maakten. De chopperrage waaide over uit de States en sloeg ook eind zeventiger in Europa aan. Lange, lage motoren met dikke achterwielen en gestretchte tanks ontstonden in de tachtigerjaren, vooral in Duitsland was de stijl zeer populair. En weer deed de hele bikescene vrolijk mee om zijn of haar motor ook zo te bouwen. Na een korte ‘high-tech look’ periode werd de term ‘Old School’ gebezigd, eerst voor echte oude stijl motoren, maar al kort na aanvang werd zowat elke motor van een oud zadel, oud lijkende paintjob en een apehanger voorzien, en voilá, je had een ‘Old School’. Die term is daarmee de meest misbruikte geworden in de hele motorwereld. Fusion zorgde voor nog raardere, vaak afschuwelijke en niet zelden weerzinwekkende tweewielige gedrochten, enkele uitzonderingen daargelaten. In Japan was inmiddels de Zero Style aangeslagen, de USA had net het West Coast Style verhaal afgesloten. ‘Baggers’ worden inmiddels steeds populairder in de USA en Europa.
En wat nu? De geschiedenis herhaalt zich – de geschiedenis is de toekomst.
Mijn voorspelling is dat slanke, gematigde choppers populair gaan worden. Geïnspireerd op de stijl uit de zestiger jaren, de echte chopper met lange Springervork, King and Queen seat, hoge uitlaten, kleine Mustangtank en een Z-bar of Apehanger. De authentieke chopper zal dan ongetwijfeld ook weer op de weg komen. Met de opkomst van het merk Triumph en de herintroductie van Norton zal vermoedelijk binnen afzienbare tijd de ‘Rocker look’ bij mens en motor weer populair gaan worden. Gaan we met zijn allen die trends volgen? De kans is groot, erg groot zelfs, zeker als zij populair worden. Mode, je staat er niet bij stil, maar wat doen we er toch allemaal graag aan mee…

Onno “Berserk” Wieringa

 $ 100.000 Showbikes

We hebben ze nodig. Dure motoren. En denk niet dat custombouwers die dingen bouwen omdat ze er rijk mee worden. Nee, het is voor hen een visitekaartje, een manier om aandacht te krijgen voor hun zaak, reclame dus. Slechts enkele grote, bekende namen verdienen aan hun custombikes. En negen van de tien keer zijn die al verkocht voor zij aan de bouw beginnen. Want ook grote namen kunnen niet de hele zaak lamleggen en leegtrekken om een dikke dure custom te bouwen, laat staan elk jaar weer een nieuwe. Zulke motoren kosten vaak meer geld dan dat ze ooit zullen opbrengen. Waarom hebben wij ze dan nodig? Al was het alleen maar om de nieuwste trends te zien, de nieuwste technieken te bekijken, de nieuwste ideeën op te doen. Nieuwe producten op een motor staan mooier dan een kaal onderdeel op een saaie witte achtergrond. Mede daarom willen custombouwers graag dat de motor die zij gebouwd hebben in een blad komt. Want dat is voor hen de reclame. Zo worden zij en hun producten bekend. Daarmee verdienen zij hun geld. En dat geld is nodig om te kunnen adverteren, iets wat elk blad nodig heeft, want zonder adverteerders kan geen enkel blad bestaan. Maar de hele motorscene heeft custombouwers nodig, want zij dragen bij aan zaken als productontwikkeling, zelfs de ontwikkeling van nieuwe motoren.
Op shows willen we ons vergapen aan supercustoms, motoren die voor gewone motorrijders zoals jij en ik altijd onbereikbaar zullen blijven, maar wel een impuls aan de markt geven, zowel op creatief als op financieel gebied. Shows en bladen –papier of digitaal- moeten interessant blijven, want hoe knap en hoe mooi ook Jan van de hoek een goedkoop oud Japans fietsje ombouwt, het levert voor niemand een stuiver op, ook niet als hij uitgebreid in een reportage verschijnt. En hoe creatief Jan ook is, – en er zal best wel door menigeen een idee of ontwerp van een onderdeel van zijn motor gebruikt worden- het levert ‘zijn’ motorzaak of dealer waar hij wel eens komt, niet of nauwelijks iets op. Maar wel willen we graag dat motorzaken ons helpen als we iets nodig hebben, of als er technisch bijgesprongen moet worden. Motorzaken hebben we dus hard nodig! Net als de bladen van papier en digitale magazines waarin wij adressen kunnen opzoeken, nieuwtjes kunnen lezen en de nieuwste producten, onderdelen en accessoires zien. En een blad waarin alleen maar oude omgebouwde goedkope fietsen in staan, dat is niet aantrekkelijk voor adverteerders. Maar ook de lezer zal er na de zoveelste –zogenaamde- ‘Brat Style’ ooit wel eens genoeg van krijgen. Shows met alleen goedkope oude omgebouwde motoren trekken geen publiek, bladen die alleen zulke motoren publiceren verliezen abonnees. Want mensen die elke keer hetzelfde zien worden niet meer geprikkeld, verliezen hun interesse en voor je het weet komt de custombikescene in diep vaarwater. Bovendien, en dat is minstens zo belangrijk, wat denk je van nieuwelingen in de bikescene? Als die niets interessants zien, zullen zij niet aangespoord worden om een nieuwe motor te kopen, kopen het blad niet meer en gaan over op een andere hobby. Iets waar ze in Brussel alleen maar blij mee zullen zijn. Want hoe minder motoren, zeker eigenbouw / custombikes, hoe liever het hen is. En dat is gevaarlijk. Want we willen toch geïnspireerd blijven bouwen, genietend rijden op het moois dat wij gebouwd hebben?

Onno “Berserk” Wieringa